Αντώνης Καμπουράκης: «Το στοίχημά μας είναι να ενώσουμε τη
νησιωτική και την ορεινή Ελλάδα σε ένα κοινό όραμα βιώσιμης, αειφόρου
τουριστικής προοπτικής»
Στο Ετήσιο Συνέδριο της ΚΕΔΕ, στην Αλεξανδρούπολη, μίλησα ως Πρόεδρος της
Επιτροπής Τουριστικής Ανάπτυξης για τα μεγάλα ζητήματα που καθορίζουν σήμερα το
μέλλον του ελληνικού τουρισμού και τον ρόλο της Αυτοδιοίκησης σε αυτό. Ο τουρισμός
είναι η καθημερινότητα των τόπων μας, οι δουλειές, τα έσοδα, οι άνθρωποι, οι
οικογένειες και οι αγωνίες των τοπικών κοινωνιών. Στην τοποθέτησή μου ανέδειξα
τέσσερα κρίσιμα ζητήματα:
Ανταγωνιστικότητα και αγοραστική δύναμη του επισκέπτη:
Η Ελλάδα πρέπει να παραμείνει “value for money”.
Η ποιότητα του προϊόντος και η σωστή τιμολόγηση είναι προϋποθέσεις επιβίωσης σε
μια παγκόσμια αγορά που πιέζεται.
Ανθρώπινο Δυναμικό:
Ο τουρισμός δεν μπορεί να στηρίζεται μόνο σε εισαγόμενους εργαζόμενους.
Χρειάζονται κίνητρα για τους νέους, στήριξη στη στέγαση, αξιοπρεπείς αμοιβές και
διαρκή επιμόρφωση.
Ασφυκτικό περιβάλλον κόστους για τους Δήμους:
Με ΦΠΑ 24% ακόμη και στο νερό και στις υπηρεσίες των ΔΕΥΑ, η Τοπική
Αυτοδιοίκηση χρειάζεται θεσμικές λύσεις για να στηρίξει τον τουρισμό με υποδομές.
Δίκαιη ανάπτυξη για τη νησιωτική και την ορεινή Ελλάδα:
Δύο διαφορετικές, αλλά εξίσου σημαντικές Ελλάδες που κρατούν ζωντανό τον τόπο,
χρειάζονται ειδικά χρηματοδοτικά εργαλεία, με βάση τον πληθυσμό αιχμής, όχι τον
μόνιμο.
Επίσης, χωρίς υποδομές δεν υπάρχει τουρισμός — χωρίς αποκέντρωση πόρων, δεν
υπάρχει ισότητα.
Τόνισα επίσης ότι η Αυτοδιοίκηση πρέπει να είναι σχεδιαστής πολιτικής και όχι απλός
διαχειριστής υποδομών.
Οφείλουμε να συνδιαμορφώνουμε τον εθνικό σχεδιασμό για τον τουρισμό — γιατί
κανένα σχέδιο δεν μπορεί να είναι πλήρες αν δεν περιλαμβάνει τη φωνή των Δήμων.
Στην πράξη, πρότεινα τα εξής :
-Ειδικό Ταμείο Νησιωτικότητας και Ορεινότητας για τουριστικές υποδομές.
-Κίνητρα λειτουργίας εκτός σεζόν για επιχειρήσεις, εργαζόμενους και τοπικές
κοινωνίες.
-Προγράμματα στέγασης και κατάρτισης για εργαζόμενους στον τουρισμό.
-Ανάπτυξη τοπικών brands που αναδεικνύουν την ψυχή κάθε τόπου.
Κλείνοντας, έθεσα ένα θεσμικό ερώτημα ουσίας:
Στον Κώδικα Δήμων και Κοινοτήτων δεν υπάρχει ξεχωριστό κεφάλαιο για τον
Τουρισμό.
Μήπως τώρα, με τον νέο Κώδικα Τοπικής Αυτοδιοίκησης που επεξεργάζεται το
Υπουργείο Εσωτερικών, είναι η ώρα να επαναπροσδιορίσουμε το πλαίσιο
αρμοδιοτήτων των Δήμων στον Τουρισμό; Να δώσουμε στους Δήμους ρόλο, εργαλεία,
έσοδα και εμπιστοσύνη για μια σύγχρονη, αποκεντρωμένη τουριστική πολιτική;
Το στοίχημά μας είναι να ενώσουμε τη νησιωτική και την ορεινή Ελλάδα σε ένα κοινό
όραμα βιώσιμης, αειφόρου τουριστικής προοπτικής.
Με λιγότερα λόγια, περισσότερα έργα.
Με το βλέμμα στραμμένο όχι στην επόμενη σεζόν, αλλά στην επόμενη γενιά.
