Το πολιτικό τοπίο μετά τις ευρωεκλογές έχει αρχίσει να γίνεται πολύ καθαρό. Όλο και περισσότεροι συμφωνούν πλέον ότι αυτό που είδαμε στις δύο τελευταίες βουλευτικές εκλογές- τα «40αρια» της ΝΔ, που της έδωσαν άνετη αυτοδυναμία- είναι σχεδόν απίθανο να επαναληφθούν.
Το 28% των ευρωεκλογών πιστοποιεί ότι ο κύκλος της άνετης διακυβέρνησης για τον Κυριάκο Μητσοτάκηέχει κλείσει. Η φθορά του μέσα σε μόλις ένα χρόνο (40,5% τον Ιούνιο του 2023) είναι ραγδαία. Και οι ελπίδες ότι μπορεί να αποκατασταθεί στις επόμενες βουλευτικές εκλογές όποτε κι αν γίνουν, είναι λιγοστές. Η φύση των προβλημάτων, που αντιμετωπίζει η κυβέρνηση και οδήγησαν στη μεγάλη υποχώρηση τη ΝΔ, είναι τέτοια που δεν επιτρέπει αισιοδοξία.
Η ακρίβεια εξακολουθεί να τσακίζει τους οικογενειακούς προϋπολογισμούς και ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του επιδίδονται σε προπαγανδιστικές πιρουέτες. Δηλώσεις του τύπου «άρχισε η αποκλιμάκωση των τιμών» προκαλούν τους καταναλωτές. Διότι, ακόμα κι αν σε κάποιο προϊόν έχουμε κάποια υποχώρηση, αυτή είναι ανεπαίσθητη και δεν μπορεί σε καμιά περίπτωση να καλύψει το άλμα που έκανε η τιμή του τα τελευταία δύο χρόνια.
Αλλά και τα δεύτερο μεγάλο πρόβλημα που απασχολεί τους πολίτες μόνο επικοινωνιακά «αντιμετωπίζεται». Εδώ και πέντε χρόνια ο πρωθυπουργός επαναλαμβάνει μονότονα ότι τι ΕΣΥ αποτελεί «πρώτη προτεραιότητα» για την κυβέρνησή του, αλλά τα κρατικά νοσοκομεία γίνονται αβίωτα για ασθενείς και εργαζομένους. Και ο υπουργός Υγείας απειλεί τους ιδιώτες γιατρούς, πού δεν πάνε να κάνουν εφημερίες.Έπειτα από πέντε χρόνια συνεχούς υποβάθμισης καθετί δημόσιου, βλέπουν τη κατάρρευση των δημόσιων δομών υγείας.
Αυτά τα προβλήματα δεν μπορούν να τα αντιμετωπίσουν οι κυβερνήσεις Μητσοτάκη. Δοκιμάστηκαν και απέτυχαν, εξ ου και η απάντηση των ψηφοφόρων στις 9 Ιουνίου. Στις προσεχείς εκλογές θα τεθεί θέμα νέας πλειοψηφίας, αφού η αυτοδυναμία της ΝΔ φαίνεται σχεδόν αδύνατο να επαναληφθεί. Ο κ. Μητσοτάκης θα χρειαστεί κυβερνητικό εταίρο.
Γι’ αυτό είναι κρίσιμες οι εσωκομματικές εκλογές στο ΠΑΣΟΚ τον προσεχή Οκτώβριο. Αν αναδεχθεί αρχηγός που «διατίθεται» για επανάληψη της κυβερνητικής συνεργασίας με τη ΝΔ (όπως την περίοδο (2012-2024), τότε το μεν ΠΑΣΟΚ θα υποστεί μεγάλες αναταράξεις, αλλά η ΝΔ του κ. Μητσοτάκη θα έχει βρει αυτό που χρειάζεται.
Αντίθετα, αν αρχηγός εκλεγεί κάποιος που αποκλείει αυτό το ενδεχόμενο και έχει στραμμένο το βλέμμα του προς τη δημιουργία μια ενιαίας κεντροαριστερής παράταξης, οι συσχετισμοί μπορεί να αλλάξουν. Αν ο νέος αρχηγός του ΠΑΣΟΚ καταφέρει να απευθυνθεί σε στελέχη που ασφυκτιούν υπό τον κ. Κασσελάκη και, κυρίως, στην εκλογική βάση του ΣΥΡΙΖΑ, τότε θα δημιουργηθούν ελπίδες να ξεπεραστεί το σημερινό τέλμα με τα δύο μικρομεσαία «μαγαζάκια» του 15% και του 13%, τα οποία το μόνο που κάνουν είναι να διευκολύνουν τη ΝΔ και τον κ. Μητσοτάκη. Οι οποίοι προτιμούν τη διαιώνιση της σημερινής κατάστασης με τους ακίνδυνους Κασσελάκη και Ανδρουλάκη. Και δεν είναι καθόλου τυχαίο που στελέχη της ΝΔ δεν διστάζουν να το λένε ακόμα και δημόσια.
Εν κατακλείδι: η ΝΔ και ο κ. Μητσοτάκης φθείρονται και θα αποχαιρετήσουν την αυτοδυναμία. Αν ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ δεν συνειδητοποιήσουν ότι έχουν την ευκαιρία να κάνουν την ανατροπή, τίποτα δεν θα αλλάξει. Γι’ αυτό οι εκλογές στο ΠΑΣΟΚ μπορεί να αποδειχθούν καταλύτης για τη δημιουργία μιας ενιαίας, μεγάλης παράταξης που θα αλλάξει τα δεδομένα.
Όσο κι αν σήμερα οι πιθανότητες για δημιουργία αυτής της παράταξης είναι λίγες, ουδείς μπορεί να ξεγράψει το αντίθετο, αν προκληθεί δυναμική στον ευρύτερο χώρο. Και τέτοια δυναμική δεν μπορεί να δημιουργηθεί όσο κάνουν κουμάντο οι αποτυχημένοι Κασσελάκης και Ανδρουλάκης.
Η ευκαιρία υπάρχει, όσοι την κλοτσήσουν θα αναλάβουν μεγάλη ευθύνη.
