Μνήμες που χορεύουν, φωτίζοντας το δρόμο του μέλλοντος…
Του αρχιτέκτονα Γ. Σάββενα
Την Κυριακή 2 Νοεμβρίου στο Δημοτικό θέατρο Ρόδου, είχα την τύχη να
παρακολουθήσω ένα συγκινητικό αφιέρωμα της Παγκωακής Αδελφότητας Ρόδου — μια
χορευτική νουβέλα με τίτλο: Με λένε Μαρία, σενάριο – σκηνοθεσία Εμμ. Χαλκαδιού,
αφιερωμένη στη μνήμη του αείμνηστου πολιτικού Αριστοτέλη Παυλίδη.
Η παράσταση μας καθήλωσε όλους!
Κυριάρχησαν ο θαυμασμός, η κατάνυξη και η συγκίνηση για μια εποχή που οι νεότεροι
ίσως δεν γνώρισαν, αλλά που εξακολουθεί να ζει μέσα από τη μουσική, την παράδοση
και το χορό.
Μέσα από τις κινήσεις, τις μελωδίες και τα εκφραστικά πρόσωπα των χορευτών,
αναδύθηκε η ψυχή της Ελλάδας — εκείνη που αντέχει, που θυμάται και που εμπνέει.
Με σεμνότητα και όραμα, αναδείχτηκε το γεγονός ότι ο πολιτισμός δεν είναι υπόθεση
του παρελθόντος, αλλά μια ζωντανή δύναμη που ενώνει ανθρώπους και γενιές.
Εμείς, οι παλαιότεροι, έχουμε χρέος να μεταλαμπαδεύσουμε αυτές τις μνήμες στους
νεότερους· γιατί μόνο έτσι η πατρίδα μας θα διατηρήσει τις ρίζες της, τις αξίες της και το
μέλλον της.
Θερμά συγχαρητήρια αξίζουν στους διοργανωτές και στους συμμετέχοντες και κυρίως
στον εμπνευστή αυτού του εγχειρήματος, τον Αντώνη Γιαννικουρή, της μεγάλης
οικογένειας του Αριστοτέλη Παυλίδη — μιας οικογένειας με βαθιές ρίζες στην πολιτική,
την κοινωνική και πολιτιστική ζωή του τόπου.
Αυτή η πρωτοβουλία του Αντώνη, δεν είναι απλώς ένας φόρος τιμής στη μνήμη του
Αριστοτέλη Παυλίδη, αλλά μια ζωντανή υπόσχεση ότι: οι αξίες του, το όραμά του και η
αγάπη του για την Ελλάδα θα συνεχίσουν να φωτίζουν τον δρόμο του μέλλοντος.
Γιώργος Σάββενας
Αρχιτέκτων Μηχανικός
