Την πρώτη ημέρα η εργαζόμενη οδηγήθηκε στο «δωμάτιό» της, το οποίο ήταν ένα υπόγειο-αποθήκη όπου είχαν στήσει κρεβάτια, με μουχλιασμένους τοίχους και κουζίνα γεμάτη σκουριά. Υπήρχε μόλις ένα παραθυράκι.
Στον δεύτερο μήνα ο ξενοδόχος ξεκίνησε να πιέζει απίστευτα τις καμαριερες οι οποίες τελούσαν και χρέη κουζίνας στο πρωινό, καθάριζαν τον εξωτερικό χώρο, τα δωμάτια, (ήταν 60 δωμάτια και οι καμαριέρες 6), σιδερώναν, έβαζαν πλυντήριο και άπλωναν τα ρούχα. Έπρεπε κάθε μέρα να έχουν ολοκληρώσει όλες τις δουλειές μέχρι το μεσημέρι.
Η πίεση οδήγησε δυο καμαριέρες στην παραίτηση. Μια μέρα ο ξενοδόχος κατέβηκε στο δωμάτιο που μόλις είχε βγει μια καμαριέρα από το μπάνιο και ήταν γυμνή, άρχισε να φωνάζει και τελικά απέλυσε δυο καμαριέρες και μάλιστα απαίτησε σε μια ώρα να φύγουν από το ξενοδοχείο του. Επειδή δεν υπήρχε δρομολόγιο για Αθήνα εκείνη την ώρα, τελικά κοιμήθηκαν στον δρόμο.
Τότε ζήτησε από την εργαζόμενη που μας έκανε την καταγγελία να δουλέψει και ως καμαριέρα, ενώ είχαν συμφωνήσει πως θα δουλεύει στη ρεσεψιόν. Όταν διαφώνησε, άρχισε τον ψυχολογικό πόλεμο και τελικώς την απέλυσε. Παρότι οι εργαζόμενες ήθελαν να προχωρήσουν σε επίσημη καταγγελία, φοβούνται πιθανές συνέπειες. Το συγκρότημα ξενοδοχείων βρίσκεται στον Περίβολο Σαντορίνης.
Μάλιστα είχε αναγκάσει την καταγγέλουσα εκτός από τη ρεσεψιόν να δουλεύει και στο μπαρ, που για να ανοίξει η πόρτα του έπρεπε να συνδέει ένα γυμνό καλώδιο στην πρίζα κάθε μέρα. Όταν τελικά την «χτύπησε» το ρεύμα δεν ενδιαφέρθηκε ο ξενοδόχος, ούτε για την κατάστασης της εργαζόμενης, ούτε για να πάρει επιτέλους τα στοιχειώδη μέτρα προφύλαξης.
