Δημήτρης Γάκης -Δημήτρης Πιπεργιάς. Ένα μεγάλο κομμάτι του υγιούς συνδικαλιστικού κινήματος

Μόλις άνοιξα πρωί πρωί το κινητό μου με διέτρεξε ένα μεγάλο σοκ.

Πρώτη είδηση ήταν η αναγγελία από την Λούκα Κατσέλη  της απώλειας του Δημήτρη Πιπεργιά. Η Λούκα αναφερόταν στο Δημήτρη αλλά όποιος ήξερε τον Πιπεργιά μόνο με αυτόν ταυτιζόταν τα υπέροχα λόγια της. Δυστυχώς.

Ο Δημήτρης Πιπεργιάς  αποτελεί για πολλούς από  εμάς το παράδειγμα, το υπόδειγμα, τον άνθρωπο, τον αγωνιστή, τον συνδικαλιστή-ίνδαλμα που όλοι  θέλαμε να μοιάσουμε, να μιμηθούμε και να βρεθούμε στο ίδιο μετερίζι των αγώνων μαζί του.

Την θαυμασμό για το Δημήτρη Πιπεργιά μου τον είχε μεταλαμπαδεύσει ο Νίκος ο Μπολάκης. Τον εκτιμούσε και το σεβόταν. Και όποιος γνωρίζει τον Μπολάκη  μπορεί να φανταστεί και την αξία του Δημήτρη γιατί ο Νίκος ο Μπολάκης την εκτίμηση και το σεβασμό του δεν την διαχέει όπου όπου.

Ο Δημήτρης Πιπεριάς ανεξάρτητα σε ποιο πολιτικό χώρο ανήκε ήταν ένας άνθρωπος που σε κέρδιζε πάρα πολύ εύκολα.

Τα πανέξυπνα μάτια του, η ηρεμία και η πραότητα του, η συγκρότηση και η αγωνιστικότητα στην διεκδίκηση των απόψεων του ήταν τα εργαλεία με τα οποία διαμόρφωνε τα όνειρα του.

ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΠΟΥ ΕΠΛΑΣΑΝ ΤΟ ΜΥΘΟ.

Είναι ο τίτλος του βιβλίου που έγραψε ο Δημήτρης Πιπεριάς και στην παρουσίαση του στην Εύβοια μας άφησε και μια παρακαταθήκη.

Παρακολουθούσα  τους αγώνες του Δημήτρη Πιπεργιά τόσο στο συνδικαλιστικό χώρο όσο αργότερα και στον πολιτικό στίβο. Ήταν ένας άνθρωπος που θαυμάζω. Ενας ταπεινός, δυναμικός και ασυμβίβαστος μαχητής, αλλά και πολύ δυναμικός όταν χρειαζόταν στις διεκδικήσεις του δίκαιου των εργαζομένων.

Με το Δημήτρη Πιπεργιά γνωριστήκαμε στην «Ενωση τέως Ελλήνων Βουλευτών και Ευρωβουλευτών». Μεγάλος Δάσκαλος ο Δημήτρης. Υπήρξε αντιπρόεδρος της Ενωσης σε δύσκολες εποχές. Εκείνο που μου έκανε εντύπωση είναι ότι ο Δημήτρης εισέπραττε το σεβασμό όχι μόνο από τους φίλους της ομάδας του αλλά κυρίως και από τους αντιπάλους. Όταν λέμε ότι τα μάτια του πετούσαν σπίθες εξυπνάδας και οραματισμό είναι λίγο.  Δε σου άφηνε περιθώρια διαφωνίας.

Είχαμε βρεθεί πρόσφατα, πολύ πρόσφατα στα γραφεία της Ενωσης και με το Χρήστο τον Κοκκινοβασίλη, αδερφικός του φίλος. Ήπιαμε ένα καφέ συζητήσαμε για τις ερχόμενες εκλογές στην Ενωση. Δήλωνε πάντα παρών. Ο τελευταίος του δικαστικός αγώνας είναι μια σοβαρή κληρονομιά για μερικούς από εμας. Του χρωστάμε ευγνωμοσύνη.

Δημήτρη μας έφυγες ξαφνικά και πολύ νωρίς. Έχουμε μία εκκρεμότητα. Μαζί με τον Ηλία τον Μπούκλα, τον αγαπημένο σου φίλο στη Ρόδο, θα υλοποιήσουμε την υπόσχεση που σου δώσαμε και θα πραγματοποιήσουμε την παρουσίαση του βιβλίου σου.